Diadeem
‘We weten dat je het gedaan hebt!’’
De stem was zo dichtbij, dat Anna haar adem inhield. Er klonk geritsel van bladeren en kraken van takken. Ze deed haar ogen dicht. Als ze een nachtmerrie had, hielp dat altijd. Dan werd ze wakker nog voor het monster haar pakken kon.
‘We gaan het tegen je moeder zeggen!’ Dat was Joris, de broer van Miriam. Ze hadden haar met z’n zessen achtervolgd. Maar ze kon hard rennen.
Toen was het ineens stil. Eindelijk. Happend naar adem keek ze om zich heen. Niks dan bosjes. Voorzichtig opende ze haar klamme hand. De Barbie-diadeem had in haar huid gesneden, zo hard had ze erin geknepen. Nu zat er bloed op de plastic diamantjes.