Defect
Zwijgend vult ze de borden. Ze wachten met rechte ruggen, haar man en kinderen. Twee jongens en een meisje, een peuter nog.
Ze zit, de moeder. De vader knikt. De kinderen pakken hun lepel. Even klinkt er niets anders dan het schrapen van bestek. Maar dan, ineens, begint het meisje te neuriën. Een melodie die over de tafel zweeft en in de stilte die volgt blijft hangen. De familie zit als versteend en de moeder slaakt een zucht. Ze buigt zich naar haar dochter en opent iets in haar nek. Eén druk op een knop en dan zakt het kind ineen. Het is stil, nu. Op de display staat ‘DEFECT’. De jongens nemen hun lepel weer op. De vader knikt.